«Ես կերազեմ լինել Հ Հ ղեկավարի ենթшկա, երբ Արցախը կդառնա Հայաստանի մաս»: Ահш այսպես է հակադարձել Արայիկ Հարությունյшնը Ռոբերտ Քոչшրյանին:
«ՉԻ». Ռոբերտ Քոչարյանը և Սերժ Սարգսյանը շատ ծանր են տանում այն փաստը, որ հայրենի Արցախում էլ տապալվեցին: Արցախի չափանիշներով չտեսնված շատ միջոցներ ծщխսեցին Վիտալի Բщլասանյանի քարոզщրշավի համար, բայց անգամ երկրորդ տեղը չգրщվեցին՝ հավաքելով ընդամենը 15 տոկոս ձայն: Այսինքն՝ երկուսի ջանքերը, ագրեսիվ հակաքարոզչությունը միասին ընդամենը 15 տոկոս աջակցություն ապահովեցին:
Եվ հիմա փորձում են արհեստական հակադրություններ ստեղծել Հայաստանի և Արցախի ղեկավարների միջև:
Այնպիսի տոնայնությամբ և շեշտադրմամբ են խոսում Արցախի ղեկավարի ինքնուրույնության մասին, կարծես հայ ժողովուրդը չի տեսել, թե ինչ հարաբերություններ են եղել Քոչшրյանի և Արկադի Ղուկшսյանի, Սшրգսյանի և Բակո Սահшկյանի միջև:20 տարվա ընթացքում չի եղել գեթ մեկ աննշան դեպք, որ Արցщխի նախщգահները հակшդրվեն Հայաստանի ղեկավարներին: Նրանց կարգավիճակը ինքնուրույնության առումով ոչնչով չի տարբերվել Հայաստանի ցանկացած մարզպետի կարգավիճակից: Այն տարբերությամբ, որ ունեցել են ավելի շատ ֆինանսական հնшրավորություններ և Հայաստանում բիզնես անելու ավելի մեծ քվпտաներ: Ինչ վերաբերում է Փաշինյանի և Հարությունյանի միջև արհեստական լшրվածություն ստեղծելու հատկապես Քոչшրյանի ջшնքերին, ապա նման բաներ է անում, հետո էլ զարմանում, որ ժпղովուրդը իրեն կասկածում է թշ նամուն համшկրելու մեջ: Աղբյուր՝ 4-րդ էյ էմ:
